Afgelopen najaar was het groot nieuws: een column van Annemarie van Gaal in het Financieel Dagblad. Zij rekende uit dat een bijstandsmoeder met 2 kinderen € 2.000 netto per maand te besteden heeft. Aan het werk gaan is dan vaak onaantrekkelijk, omdat het netto inkomen er stevig op achteruit kan gaan.
En dat waren alleen nog maar de inkomsten uit hoofde van landelijke regelingen. Daar bovenop komen inkomsten uit gemeentelijke minimaregelingen. Das Kapital rekende uit dat het netto inkomen dan nog een stuk hoger kan komen te liggen dan € 2.000.
In Amstelveen kennen we inderdaad ruime minimaregelingen. Op zich is daar niets mis mee. Net als bij andere beleidsterreinen hanteren we hier de Amstelveense maat: we streven naar een hoog kwaliteitsniveau, ook voor iemand in de bijstand of met weinig inkomen. Maar het is niet de bedoeling dat het, als gevolg van allerlei regelingen, nadelig is om te gaan werken: de zogenaamde armoedeval.
We hebben dan ook onmiddellijk een onderzoek ingesteld. Want we willen er in Amstelveen niet aan bijdragen dat het onaantrekkelijk is om te gaan werken. Het onderzoek heeft aardig wat tijd in beslag genomen, omdat de materie ingewikkeld is als gevolg van de enorme hoeveelheid regelingen vanuit het Rijk. Die regelingen wijzigen ook nog eens met de regelmaat van de klok. Ook na het verschijnen van de column van Annemarie van Gaal zijn er rijksregelingen aangepast. Daardoor waren nieuwe berekeningen noodzakelijk.
Inmiddels is het onderzoek afgerond. En inderdaad, niet in alle gevallen loont het om te gaan werken. Afhankelijk van de situatie (alleenstaand, samenwonend, met of zonder kinderen) kan er sprake zijn van een armoedeval. Mensen die gaan werken, gaan er dan niet of amper op vooruit, en in het ergste geval zelfs op achteruit.
En dat is alleen nog maar bij een gemiddeld gebruik van de minimaregelingen. Maakt iemand van meer of alle regelingen gebruik, dan wordt de armoedeval groter. Onacceptabel. We willen goed zorgen voor de mensen die het wat minder hebben, maar werk moet altijd lonen.
We gaan dan ook aan de slag met een aanpassing van het minimabeleid om de armoedeval tegen te gaan. Na de zomer doen we hiertoe voorstellen aan de gemeenteraad. Daarbij hebben we ook oog voor een goede schuldhulpverlening. Want uiteindelijk is het hebben van werk en het voorkomen en beëindigen van schulden de beste armoedebestrijding.
Maaike Veeningen 